ΠΕΤΡΟΥ ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΩΤΗ

First Epistle of Peter the Theologian

 

CHAPTER 2
  1  αποθεμενοι   ουν   πασαν   κακιαν   και   παντα   δολον   και   υποκρισεις   και  
    Having laid aside   therefore   all   malice   and   all   guile   and   hypocrisies   and  
φθονους   και   πασας   καταλαλιας    
envyings   and   all   evil speakings,    
  2  ως   αρτιγεννητα   βρεφη   το   λογικον   αδολον   γαλα   επιποθησατε   ινα   εν  
    as   newborn   babes,   the   mental 2   genuine 1   milk   long ye after,   that   by  
αυτω   αυξηθητε    
it   ye may grow,    
  3  ειπερ   εγευσασθε   οτι   χρηστος   ο   κυριος    
    if indeed   ye did taste   that 3   [is] good 4   the 1   Lord. 2    
  4  προς   ον   προσερχομενοι   λιθον   ζωντα   υπο   ανθρωπων   μεν  
    To   whom   coming,   a stone 2   living, 1   by   men   indeed  
αποδεδοκιμασμενον   παρα   δε   θεω   εκλεκτον   εντιμον    
rejected,   but with   ♦   God   chosen,   precious,    
  5  και   αυτοι   ως   λιθοι   ζωντες   οικοδομεισθε   οικος   πνευματικος  
    also   yourselves,   as   stones 2   living, 1   are being built up,   a house 2   spiritual, 1  
ιερατευμα   αγιον   ανενεγκαι   πνευματικας   θυσιας   ευπροσδεκτους   τω  
a priesthood 2   holy 1   to offer   spiritual   sacrifices   acceptable   ♦  
θεω   δια   ιησου   χριστου    
to God   by   Jesus   Christ.    
  6  διο   και   περιεχει   εν   τη   γραφη   ιδου   τιθημι   εν   σιων   λιθον  
    Wherefore   also   it is contained   in   the   scripture:   Behold,   I place   in   Sion   a stone 2  
ακρογωνιαιον   εκλεκτον   εντιμον   και   ο   πιστευων   επ   αυτω   ου   μη
corner, 1   chosen,   precious:   and   he that   believes   on   him   in no wise   ♦
  καταισχυνθη    
  should be put to shame.    
  7  υμιν   ουν   η   τιμη   τοις   πιστευουσιν   απειθουσιν  
    To you   therefore [is] 3   the 4   preciousness 5   who 1   believe; 2   to 7 [those] 8 disobeying 9  
δε   λιθον   ον   απεδοκιμασαν   οι   οικοδομουντες   ουτος   εγενηθη   εις  
but, 6   [the] stone   which   rejected 3   those 1   building, 2   this   became   ♦  
κεφαλην   γωνιας    
head   of [the] corner,    
  8  και   λιθος   προσκομματος   και   πετρα   σκανδαλου   οι   προσκοπτουσιν   τω  
    and   a stone   of stumbling   and   a rock   of offence;   who   stumble at   the  
λογω   απειθουντες   εις   ο   και   ετεθησαν    
word,   being disobedient,   to   which   also   they were appointed.    
  9  υμεις   δε   γενος   εκλεκτον   βασιλειον   ιερατευμα   εθνος   αγιον   λαος  
    But ye   ♦   [are] a race 2   chosen, 1   a kingly   priesthood,   a nation 2   holy, 1   a people  
εις   περιποιησιν   οπως   τας   αρετας   εξαγγειλητε   του   εκ   σκοτους  
for   a possession,   that   the   virtues   ye might set forth   of him who   out of   darkness  
υμας   καλεσαντος   εις   το   θαυμαστον   αυτου   φως    
you 2   called 1   to   his wonderful   ♦   ♦   light;    
  10  οι   ποτε   ου   λαος   νυν   δε   λαος   θεου   οι   ουκ
    who   once [were]   not   a people,   but now [are]   ♦   people 2   God’s; 1   who   had not received mercy,
  ηλεημενοι   νυν   δε   ελεηθεντες    
  ♦   but now   ♦   received mercy.    
  11  αγαπητοι   παρακαλω   ως   παροικους   και   παρεπιδημους   απεχεσθαι   των  
    Beloved,   I exhort [you]   as   strangers   and   sojourners,   to abstain   from  
σαρκικων   επιθυμιων   αιτινες   στρατευονται   κατα   της   ψυχης    
fleshly   desires,   which   war   against   the   soul;    
  12  την   αναστροφην   υμων   εν   τοις   εθνεσιν   εχοντες  
    your 2 manner 3 of 4 life 5   ♦   ♦   among 7   the 8   nations 9   having 1  
καλην   ινα   εν   ω   καταλαλουσιν   υμων   ως   κακοποιων   εκ   των  
right 6   that   wherein   ♦   they speak against   you   as   evil doers,   through [your]   ♦  
καλων   εργων   εποπτευσαντες   δοξασωσιν   τον   θεον   εν   ημερα   επισκοπης
good   works   having witnessed   they may glorify   ♦   God   in   [the] day   of visitation.
   
  13  υποταγητε   ουν   παση   ανθρωπινη   κτισει   δια   τον   κυριον  
    Be in subjection   therefore   to every   human   institution   for the sake of   the   Lord;  
ειτε   βασιλει   ως   υπερεχοντι    
whether   to [the] king   as   supreme,    
  14  ειτε   ηγεμοσιν   ως   δι   αυτου   πεμπομενοις   εις   εκδικησιν   μεν  
    or   to governors   as   by   him   sent,   for   vengenace [on]   ♦  
κακοποιων   επαινον   δε   αγαθοποιων    
evil doers,   and praise [to]   ♦   well doers;    
  15  οτι   ουτως   εστιν   το   θελημα   του   θεου   αγαθοποιουντας   φιμουν  
    (because   so   is   the   will   ♦   of God,   [by] well doing   to put to silence  
την   των   αφρονων   ανθρωπων   αγνωσιαν    
the   ♦   of 2 senseless 3   men 4   ignorance;) 1    
  16  ως   ελευθεροι   και   μη   ως   επικαλυμμα   εχοντες   της   κακιας   την  
    as   free,   and   not   as 3   a 4 cloak 5   having 1   ♦   of 6 malice 7   ♦  
ελευθεριαν   αλλ   ως   δουλοι   θεου    
freedom, 2   but   as   bondmen   of God.    
  17  παντας   τιμησατε   την   αδελφοτητα   αγαπατε   τον   θεον   φοβεισθε  
    All 4   shew 1 honour 2 to, 3   the 6   brotherhood 7   love 5   ♦   God 9   fear, 8  
τον   βασιλεα   τιματε    
the 11   king 12   honour. 10    
  18  οι   οικεται   υποτασσομενοι   εν   παντι   φοβω   τοις   δεσποταις   ου  
    ♦   Servants,   being subject   with   all   fear   to [your] masters,   ♦   not  
μονον   τοις   αγαθοις   και   επιεικεσιν   αλλα   και   τοις   σκολιοις    
only   to the   good   and   gentle,   but   also   to the   crooked.    
  19  τουτο   γαρ   χαρις   ει   δια   συνειδησιν   θεου   υποφερει  
    For this   ♦   [is] acceptable   if   for sake of   conscience   towards God   endures 2  
τις   λυπας   πασχων   αδικως    
anyone 1   griefs,   suffering   unjustly.    
  20  ποιον   γαρ   κλεος   ει   αμαρτανοντες   και   κολαφιζομενοι   υπομενειτε  
    For what   ♦   glory [is it],   if   sinning   and   being buffeted   ye endure it?  
αλλ   ει   αγαθοποιουντες   και   πασχοντες   υπομενειτε   τουτο   χαρις   παρα  
but   if   doing good   and   suffering   ye endure [it],   this [is]   acceptable   with  
θεω    
God.    
  21  εις   τουτο   γαρ   εκληθητε   οτι   και   χριστος   επαθεν   υπερ   ημων  
    For to this   ♦   ♦   ye were called;   because   also   Christ,   suffered   for   us,  
ημιν   υπολιμπανων   υπογραμμον   ινα   επακολουθησητε   τοις   ιχνεσιν  
us 2   leaving 1   a model   that   ye should follow after   in his steps;   ♦  
αυτου    
♦    
  22  ος   αμαρτιαν   ουκ   εποιησεν   ουδε   ευρεθη   δολος   εν   τω  
    who   sin 3   did 1 no, 2   ♦   neither   was found 2   guile 1   in   his mouth;  
στοματι   αυτου    
♦   ♦    
  23  ος   λοιδορουμενος   ουκ   αντελοιδορει   πασχων  
    who,   being railed at,   railed not in return;   ♦   [when] suffering  
ουκ   ηπειλει   παρεδιδου   δε   τω   κρινοντι   δικαιως    
threatened not;   ♦   but gave [himself] over   ♦   to him who   judges   righteously;    
  24  ος   τας   αμαρτιας   ημων   αυτος   ανηνεγκεν   εν   τω   σωματι   αυτου   επι  
    who   ♦   our sins   ♦   himself   bore   in   his body   ♦   ♦   on  
το   ξυλον   ινα   ταις   αμαρτιαις   απογενομενοι   τη   δικαιοσυνη   ζησωμεν  
the   tree,   that,   to sins   ♦   [we] being dead,   ♦   to righteousness   we may live;  
ου   τω   μωλωπι   αυτου   ιαθητε    
by whose bruise   ♦   ♦   ♦   ye were healed.    
  25  ητε   γαρ   ως   προβατα   πλανωμενα   αλλ   επεστραφητε   νυν   επι   τον  
    For ye were   ♦   as   sheep   going astray,   but   are returned   now   to   the  
ποιμενα   και   επισκοπον   των   ψυχων   υμων    
shepherd   and   overseer   of your souls.   ♦   ♦