Η ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΦΙΛΙΠΠΗΣΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Epistle to the Galatians

 

CHAPTER 1
  παυλος   αποστολος   ουκ   απ   ανθρωπων   ουδε   δι   ανθρωπου   αλλα  
    Paul   apostle,   not   from   men   nor   through   man,   but  
δια   ιησου   χριστου   και   θεου   πατρος   του   εγειραντος   αυτον   εκ  
through   Jesus   Christ,   and   God   [the] Father,   who   raised   him   from among  
νεκρων    
[the] dead,    
  και   οι   συν   εμοι   παντες   αδελφοι   ταις   εκκλησιαις   της   γαλατιας    
    and   the 2   with 4   me 5   all 1   brethren, 3   to the   assemblies     of Galatia.    
  χαρις   υμιν   και   ειρηνη   απο   θεου   πατρος   και   κυριου   ημων   ιησου  
    Grace   to you   and   peace   from   God   [the] Father   and   Lord 2   our 1   Jesus  
χριστου    
Christ,    
  του   δοντος   εαυτον   υπερ   των   αμαρτιων   ημων   οπως   εξεληται   ημας
    who   gave   himself   for   our sins,       so that   he might deliver   us
  εκ   του   ενεστωτος   αιωνος   πονηρου   κατα   το   θελημα   του   θεου  
  out of   the   present   age 2   evil, 1   according to   the   will     of God 2  
και   πατρος   ημων    
and 3   Father 4   our; 1    
  ω   η   δοξα   εις   τους   αιωνας   των   αιωνων   αμην    
    to whom [be]   the   glory   to   the   ages   of the   ages.   Amen.    
  θαυμαζω   οτι   ουτως   ταχεως   μετατιθεσθε   απο   του   καλεσαντος  
    I wonder   that   thus   quickly   ye are being changed   from   him who   called  
υμας   εν   χαριτι   χριστου   εις   ετερον   ευαγγελιον    
you   in   grace 2   Christ’s, 1   to   a different   glad tidings,    
  ο   ουκ   εστιν   αλλο   ει   μη   τινες   εισιν   οι   ταρασσοντες   υμας   και  
    which   is not     another;   but     some 3   there 1 are 2   who   trouble   you,   and  
θελοντες   μεταστρεψαι   το   ευαγγελιον   του   χριστου    
desire   to pervert   the   glad tidings   of the   Christ:    
  αλλα   και   εαν   ημεις   η   αγγελος   εξ   ουρανου   ευαγγελιζηται  
    but   even   if   we   or   an angel   out of   heaven   should announce glad tidings  
υμιν   παρ   ο   ευηγγελισαμεθα   υμιν   αναθεμα   εστω    
to you   contrary to   what   we announced   to you,   accursed   let him be.    
  ως   προειρηκαμεν   και   αρτι   παλιν   λεγω   ει   τις   υμας  
    As   we have said before,   also 2   now 1   again   I say,   If   anyone   [to] you  
ευαγγελιζεται   παρ   ο   παρελαβετε   αναθεμα   εστω    
announces glad tidings   contrary to   what   ye received,   accursed   let him be.    
  10  αρτι   γαρ   ανθρωπους   πειθω   η   τον   θεον   η   ζητω   ανθρωποις  
    For now     men   do I persuade   or     God?   or   do I seek   men  
αρεσκειν   ει   γαρ   ετι   ανθρωποις   ηρεσκον   χριστου   δουλος  
to please?   For if     yet   men   I were pleasing,   Christ’s   bondman  
ουκ   αν   ημην    
I should not be.        
  11  γνωριζω   δε   υμιν   αδελφοι   το   ευαγγελιον   το   ευαγγελισθεν   υπ  
    I 2 make 3 known 4   but 1   to you,   brethren,   the   glad tidings   which   was announced   by  
εμου   οτι   ουκ   εστιν   κατα   ανθρωπον    
me,   that   it is not     according to   man.    
  12  ουδε   γαρ   εγω   παρα   ανθρωπου   παρελαβον   αυτο   ουτε   εδιδαχθην  
    neither 2   for 1   I   from   man   received   it,   nor   was I taught [it],  
αλλα   δι   αποκαλυψεως   ιησου   χριστου    
but   by   a revelation   of Jesus   Christ.    
  13  ηκουσατε   γαρ   την   εμην   αναστροφην   ποτε   εν   τω   ιουδαισμω   οτι  
    For ye heard of       my conduct     once   in     Judaism,   that  
καθ   υπερβολην   εδιωκον   την   εκκλησιαν   του   θεου   και   επορθουν
excessively     I was persecuting   the   assembly     of God   and   was ravaging
  αυτην    
  it;    
  14  και   προεκοπτον   εν   τω   ιουδαισμω   υπερ   πολλους   συνηλικιωτας   εν  
    and   was advancing   in     Judaism   beyond   many   contemporaries   in  
τω   γενει   μου   περισσοτερως   ζηλωτης   υπαρχων   των   πατρικων  
my [own] race,       more abundantly   zealous   being     of 4 fathers 6  
μου   παραδοσεων    
my 5   for 1 [the] 2 traditions. 3    
  15  οτε   δε   ευδοκησεν   ο   θεος   ο   αφορισας   με   εκ   κοιλιας   μητρος  
    But when     was 2 pleased 3     God, 1   who   selected   me   from   womb 3   my 1 mother’s 2  
μου   και   καλεσας   δια   της   χαριτος   αυτου    
  and   called [me]   by     his grace,      
  16  αποκαλυψαι   τον   υιον   αυτου   εν   εμοι   ινα  
    to reveal   his Son       in   me,   that  
ευαγγελιζωμαι   αυτον   εν   τοις   εθνεσιν   ευθεως  
I should announce him as the glad tidings     among   the   nations,   immediately  
ου   προσανεθεμην   σαρκι   και   αιματι    
I conferred not     with flesh   and   blood,    
  17  ουδε   ανηλθον   εις   ιεροσολυμα   προς   τους   προ   εμου  
    nor   went I up   to   Jerusalem   to   those [who were]   before 2   me 3  
αποστολους   αλλ   απηλθον   εις   αραβιαν   και   παλιν   υπεστρεψα   εις  
apostles, 1   but   I went away   into   Arabia,   and   again   returned   to  
δαμασκον    
Damascus.    
  18  επειτα   μετα   ετη   τρια   ανηλθον   εις   ιεροσολυμα   ιστορησαι  
    Then   after   years 2   three 1   I went up   to   Jerusalem   to make acquaintance with  
πετρον   και   επεμεινα   προς   αυτον   ημερας   δεκαπεντε    
Peter,   and   I remained   with   him   days 2   fifteen; 1    
  19  ετερον   δε   των   αποστολων   ουκ   ειδον   ει   μη   ιακωβον   τον  
    but other     of the   apostles   I say not,     except     James   the  
αδελφον   του   κυριου    
brother   of the   Lord.    
  20  α   δε   γραφω   υμιν   ιδου   ενωπιον   του   θεου   οτι   ου  
    Now what [things]     I write   to you,   lo,   before     God,     I lie not.  
ψευδομαι    
   
  21  επειτα   ηλθον   εις   τα   κλιματα   της   συριας   και   της   κιλικιας    
    Then   I came   into   the   regions     of Syria   and     Cilicia;    
  22  ημην   δε   αγνοουμενος   τω   προσωπω   ταις   εκκλησιαις   της   ιουδαιας  
    but I was     unknown     by face   to the   assemblies     of Judaea  
ταις   εν   χριστω    
which [are]   in   Christ,    
  23  μονον   δε   ακουοντες   ησαν   οτι   ο   διωκων   ημας   ποτε   νυν  
    only     hearing 3   they 1 were, 2   That   he who   persecuted 2   us 3   once, 1   now  
ευαγγελιζεται   την   πιστιν   ην   ποτε   επορθει    
announces the glad tidings--   the   faith,   which   once   he ravaged:    
  24  και   εδοξαζον   εν   εμοι   τον   θεον    
    and   they were glorifying   in 2   me 3     God. 1