ΤΟ ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ ΑΓΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ

Gospel of Luke

 

CHAPTER 15
  ησαν   δε   εγγιζοντες   αυτω   παντες   οι   τελωναι   και   οι   αμαρτωλοι  
    And were     drawing near   to him   all   the   tax-gatherers   and   the   sinners  
ακουειν   αυτου    
to hear   him;    
  και   διεγογγυζον   οι   φαρισαιοι   και   οι   γραμματεις   λεγοντες   οτι   ουτος  
    and   murmured   the   Pharisees   and   the   scribes,   saying,     This [man]  
αμαρτωλους   προσδεχεται   και   συνεσθιει   αυτοις    
sinners   receives   and   eats with   them.    
  ειπεν   δε   προς   αυτους   την   παραβολην   ταυτην   λεγων    
    And he spoke     to   them   this parable,       saying,    
  τις   ανθρωπος   εξ   υμων   εχων   εκατον   προβατα   και   απολεσας   εν   εξ  
    What   man   of   you   having   a hundred   sheep,   and   having lost   one   of  
αυτων   ου   καταλειπει   τα   εννενηκονταεννεα   εν   τη   ερημω   και  
them,   not 2   leaves 1   the   ninety nine   in   the   wilderness   and  
πορευεται   επι   το   απολωλος   εως   ευρη   αυτο    
goes   after   that which   has been lost,   until   he find   it?    
  και   ευρων   επιτιθησιν   επι   τους   ωμους   εαυτου   χαιρων    
    And   having found [it]   he lays [it]   on   his shoulders       rejoicing,    
  και   ελθων   εις   τον   οικον   συγκαλει   τους   φιλους   και   τους   γειτονας  
    and   having come   to   the   house   he calls together     friends   and     neighbours,  
λεγων   αυτοις   συγχαρητε   μοι   οτι   ευρον   το   προβατον   μου   το  
saying   to them,   Rejoice with   me,   for   I have found   my sheep       that  
απολωλος    
was lost.    
  λεγω   υμιν   οτι   ουτως   χαρα   εσται   εν   τω   ουρανω   επι   ενι   αμαρτωλω  
    I say   to you,   that   thus   joy   shall be   in   the   heaven   over   one   sinner  
μετανοουντι   η   επι   εννενηκονταεννεα   δικαιοις   οιτινες   ου  
repenting,   [more] than   over   ninety nine   righteous ones,   who   no 2  
χρειαν   εχουσιν   μετανοιας    
need 3   have 1   of repentance.    
  η   τις   γυνη   δραχμας   εχουσα   δεκα   εαν   απολεση   δραχμην   μιαν  
    Or   what   woman   drachmas 3   having 1   ten, 2   if   she should lose   drachma 2   one, 1  
ουχι   απτει   λυχνον   και   σαροι   την   οικιαν   και   ζητει   επιμελως   εως   οτου  
lights not     a lamp   and   sweeps   the   house   and   seeks   carefully   until    
ευρη    
she find [it]?    
  και   ευρουσα   συγκαλειται   τας   φιλας   και   τας   γειτονας   λεγουσα  
    and   having found [it]   she calls together     friends   and     neighbours,   saying,  
συγχαρητε   μοι   οτι   ευρον   την   δραχμην   ην   απωλεσα    
Rejoice with   me,   for   I have found   the   drachma   which   I lost.    
  10  ουτως   λεγω   υμιν   χαρα   γινεται   ενωπιον   των   αγγελων   του   θεου   επι  
    Thus,   I say   to you,   joy   there is   before   the   angels     of God   over  
ενι   αμαρτωλω   μετανοουντι    
one   sinner   repenting.    
  11  ειπεν   δε   ανθρωπος   τις   ειχεν   δυο   υιους    
    And he said,     A man 2   certain 1   had   two   sons;    
  12  και   ειπεν   ο   νεωτερος   αυτων   τω   πατρι   πατερ   δος   μοι   το  
    and   said   the   younger   of them   to [his] father,     Father,   give   to me   that  
επιβαλλον   μερος   της   ουσιας   και   διειλεν   αυτοις   τον   βιον    
falling 2 [to 3 me] 4   portion 1   of the   property.   And   he divided   to them   the   living.    
  13  και   μετ   ου   πολλας   ημερας   συναγαγων   απαντα   ο   νεωτερος  
    And   after   not   many   days   having gathered together   all   the   younger  
υιος   απεδημησεν   εις   χωραν   μακραν   και   εκει   διεσκορπισεν   την  
son   went away   into   a country 2   distant, 1   and   there   wasted   his property,  
ουσιαν   αυτου   ζων   ασωτως    
    living   dissolutely.    
  14  δαπανησαντος   δε   αυτου   παντα   εγενετο   λιμος   ισχυρος   κατα  
    Having 3 spent 4   but 1   he 2   all   there arose   a famine 2   violent   throughout  
την   χωραν   εκεινην   και   αυτος   ηρξατο   υστερεισθαι    
that country,       and   he   began   to be in want.    
  15  και   πορευθεις   εκολληθη   ενι   των   πολιτων   της   χωρας  
    And   having gone   he joined himself   to one   of the   citizens   of that country,    
εκεινης   και   επεμψεν   αυτον   εις   τους   αγρους   αυτου   βοσκειν   χοιρους    
  and   he sent   him   into   his fields       to feed   swine.    
  16  και   επεθυμει   γεμισαι   την   κοιλιαν   αυτου   απο   των   κερατιων   ων  
    And   he was longing   to fill   his belly       from   the   husks   which  
ησθιον   οι   χοιροι   και   ουδεις   εδιδου   αυτω    
were 3 eating 4   the 1   swine; 2   and   no one   gave   to him.    
  17  εις   εαυτον   δε   ελθων   ειπεν   ποσοι   μισθιοι   του   πατρος   μου  
    To 4   himself 5   but 1   having 2 come 3   he said,   How many   hired servants     father 3   of 1 my 2  
περισσευουσιν   αρτων   εγω   δε   λιμω   απολλυμαι    
have abundance   of bread,   and I     with famine   am perishing?    
  18  αναστας   πορευσομαι   προς   τον   πατερα   μου   και   ερω   αυτω  
    Having risen up   I will go   to   my father,       and   I will say   to him,  
πατερ   ημαρτον   εις   τον   ουρανον   και   ενωπιον   σου    
Father,   I have sinned   against     heaven   and   before   thee;    
  19  και   ουκετι   ειμι   αξιος   κληθηναι   υιος   σου   ποιησον   με   ως   ενα  
    and   no longer   am I   worthy   to be called   thy son:     make   me   as   one  
των   μισθιων   σου    
of thy hired servants.        
  20  και   αναστας   ηλθεν   προς   τον   πατερα   εαυτου   ετι   δε   αυτου  
    And   having risen up   he went   to     father 2   his. 1   But yet 2     he 1  
μακραν   απεχοντος   ειδεν   αυτον   ο   πατηρ   αυτου   και  
far 4   being distant 3   saw 3   him 4   his 1 father 2       and  
εσπλαγχνισθη   και   δραμων   επεπεσεν   επι   τον   τραχηλον   αυτου  
was moved with compassion,   and   running   fell   upon   his neck      
και   κατεφιλησεν   αυτον    
and   ardently kissed   him.    
  21  ειπεν   δε   αυτω   ο   υιος   πατερ   ημαρτον   εις   τον   ουρανον   και  
    And said 3     to 4 him 5   the 1   son 2   Father,   I have sinned   against     heaven   and  
ενωπιον   σου   και   ουκετι   ειμι   αξιος   κληθηναι   υιος   σου    
before   thee,   and   no longer   am I   worthy   to be called   thy son.      
  22  ειπεν   δε   ο   πατηρ   προς   τους   δουλους   αυτου   εξενεγκατε   την  
    Said 2   but 1   the   father   to   his bondmen,       Bring out   the  
στολην   την   πρωτην   και   ενδυσατε   αυτον   και   δοτε   δακτυλιον   εις   την  
robe   the   best   and   clothe   him,   and   give   a ring   for   his hand  
χειρα   αυτου   και   υποδηματα   εις   τους   ποδας    
    and   sandals   for   the   feet;    
  23  και   ενεγκαντες   τον   μοσχον   τον   σιτευτον   θυσατε   και   φαγοντες  
    and   having brought   the   calf 2     fattened 1   kill [it],   and   eating  
ευφρανθωμεν    
let us be merry:    
  24  οτι   ουτος   ο   υιος   μου   νεκρος   ην   και   ανεζησεν   και   απολωλως  
    for   this   my son       dead 2   was, 1   and   is alive again;   and   lost 2  
ην   και   ευρεθη   και   ηρξαντο   ευφραινεσθαι    
was, 1   and   is found.   And   they began   to be merry.    
  25  ην   δε   ο   υιος   αυτου   ο   πρεσβυτερος   εν   αγρω   και   ως  
    And was 5     his 1 son 2       the 3   elder 4   in   a field;   and   as  
ερχομενος   ηγγισεν   τη   οικια   ηκουσεν   συμφωνιας   και   χορων    
coming [up]   he drew near   to the   house   he heard   music   and   dancing.    
  26  και   προσκαλεσαμενος   ενα   των   παιδων   αυτου   επυνθανετο   τι  
    And   having called near   one   of his servants,       he inquired   what  
ειη   ταυτα    
might be   these things.    
  27  ο   δε   ειπεν   αυτω   οτι   ο   αδελφος   σου   ηκει   και   εθυσεν  
    And he     said   to him,     Thy brother       is come,   and   killed 3  
ο   πατηρ   σου   τον   μοσχον   τον   σιτευτον   οτι   υγιαινοντα   αυτον  
thy 1 father 2       the   calf 2     fattened, 1   because   safe and well   him 3  
απελαβεν    
he 1 received. 2    
  28  ωργισθη   δε   και   ουκ   ηθελεν   εισελθειν   ο   ουν   πατηρ  
    He 2 was 3 angry 4   but 1   and   was not willing     to go in.   The 2   therefore 1   father  
αυτου   εξελθων   παρεκαλει   αυτον    
of him   having gone   besought   him.    
  29  ο   δε   αποκριθεις   ειπεν   τω   πατρι   ιδου   τοσαυτα   ετη  
    But he     answering   said   to father 2 [his], 1     Lo,   so many   years  
δουλευω   σοι   και   ουδεποτε   εντολην   σου   παρηλθον   και   εμοι  
I serve   thee   and   never   commandment 4   thy 3   transgressed 1 I, 2   and   to me  
ουδεποτε   εδωκας   εριφον   ινα   μετα   των   φιλων   μου  
never   didst thou give   a kid   that   with   my friends      
ευφρανθω    
I might make merry;    
  30  οτε   δε   ο   υιος   σου   ουτος   ο   καταφαγων   σου   τον   βιον   μετα  
    but when     thy 2 son 3       this 1   who   devoured   thy     living   with  
πορνων   ηλθεν   εθυσας   αυτω   τον   μοσχον   τον   σιτευτον    
harlots   came,   thou didst kill   for him   the   calf 2     fattened. 1    
  31  ο   δε   ειπεν   αυτω   τεκνον   συ   παντοτε   μετ   εμου   ει   και   παντα   τα  
    But he     said   to him,   Child,   thou   always   with   me   art,   and   all   that  
εμα   σα   εστιν    
[is] mine   thine 2   is. 1    
  32  ευφρανθηναι   δε   και   χαρηναι   εδει   οτι   ο   αδελφος  
    But to make merry     and   rejoice   was becoming,   because   thy 2 brother 2    
σου   ουτος   νεκρος   ην   και   ανεζησεν   και   απολωλως   ην   και   ευρεθη    
  this 1   dead 5   was, 4   and   is alive again;   and   lost 2   was, 1   and   is found.